NAME
Ek het al baie gewonder hoe name eintlik
ontstaan het. Ek weet daar is baie
tegnies-korrekte menings en stellings hierhoor, maar ek verkies om my eie
afleidings te maak.
Wanneer ‘n ouerpaartjie ‘n baie spesiale
naampie vir hul kleinding kies, word ure en dae deurgebring op soek na die die perfekte
een (of meer as een) wat by hul spesiale bondeltjie sal pas, al is dié nog nie
gebore nie. Deesdae is die taak makliker
gemaak omdat mense vroeg tydens die swangerskap reeds weet watter geslag hul baba
is. Dis samevoegings en verbuigings van
bestaande familiename wat uitgedink en saamgeflans word. Want wié wil nou eintlik hul kleinding
Gottliep Casparus of Gottlepina Casparina noem!
Volgens tradisie word die manspersone
vernoem en as daar net dogters was, moes die arme bloedjies verbuigings van die
oupa en pa se name gekry het. Albei my
Oumas se name was eintlik mansname wat aangepas is : Dawidina Johanna en
Phillippina Wilhelmina Jacoba – en toe gaan vernoem hulle sowaar weer van die
dogters! Die gevolg hiervan was, dat die
moderne dogters hul name gaan verander het of net nooit vir iemand vertel het wat
hul regte name is nie! Wat is in ‘n naam - Iets om op trots te wees of andersom?
Ek onthou toe ons voor die hele klas moes
opstaan en ons volle name aan juffrou moes gee.
En om alles nog erger te maak, moes ons ons ouers se volle name ook
gee. Name word streng alfabeties
uitgeroep, en die kinders spring ewe flink op : Peter James, John Paul, Mary
Ann, Elizabeth. Onthou, ek was in ‘n
Ingelse skool, en die volksvreemde Afrikaanse name was iets om van te
bloos. Eers het ek my ouers se
Afrikaanse name saggies geprewel ... juffrou kon nie mooi hoor nie! Toe moes ek weer harder praat, en later tot
my ontsteltenis moes ek dit nog spel ook!
Aarde sluk my in! Toe ek groter
geword het, het ek sommer vorentoe gestap en in juffrou se oor gefluister. Nou besef ek dat die juffrouens net te lui
was om op te staan, of selfs om briefies huis toe stuur om die nodige inligting
te kry! Dan sê hul ... “Teacher is
always right!”
Dan kom die byname wat kinders
uitdink. Ek was in ‘n Engelse
Meisieshoërskool. Daar was nie sulke
oulike byname soos in die Afrikaanse laerskole en ook hoërskole nie. Nee, by ons was dit name soos Patroesk,
Fishy, Horsey. Pinny en Brains! Onnies
het ook deurgeloop met name soos Noddy, Hoffie, Brossie, en Ivey! Ek sien nou nog elkeen van hierdie mense in
my verbeeldings-oog en dink aan daardie tye!
Ek wonder of hulle so in my geheue sou uitstaan as hulle net gewone name
gehad het.
'n Roos kon geen ander naam gehad het nie –
‘n ROOS is mos ‘n ROOS!
“What’s
in a name? That which we call a rose
By any
other name would smell as sweet”
Romeo
& Juliet : William Shakespeare
Linnie
18 April
2O15